Może i na początku było Słowo, ale na końcu zawsze będą obrazki. Najpewniej ruchome. Telewizja, ta biblia pauperum współczesności, święci kolejne triumfy. W końcu nawet Internet i telefonia komórkowa uwalniają się spod rządów pisma.
Hedonizm mamy we krwi, więc drażnienie zmysłów to podstawowa droga komunikacji marketingowej. Ostatnio głośno o marketingu zapachowym, który docierać ma do najgłębszych warstw naszej świadomości. Jako wsparcie sprzedaży niedawno powstał nawet specjalny stół z dotykowym ekranem LCD, emitujący zapachy dobrane do aktualnie wyświetlanej oferty. Ma w nazwie 5D i z informacji dowiadujemy się, że obsługuje wszystkie pięć zmysłów. Brakuje w nim jednak specjalnego panelu do lizania. Lizawka będzie pewnie w wersji 2.0. Dla wyrafinowanych hedonistów…
Gdy firmy traktują nas wyjątkowo, nasze Ego doświadcza poczucia spełnienia. Oto jesteśmy ważni, ktoś okazuje nam szacunek. Możemy się tylko zastanawiać, czy uczestniczymy w trendzie „ekskluzywność dla mas (massclusivity)” czy też właśnie widzimy, jak dokonuje się „demokratyzacja luksusu (mass class)”?
O tym, że zapach chleba i kawy pobudza do zakupów wie chyba każdy. Ostry, apetyczny zapach kebabu albo pieczonego kurczaka również potrafi zniewolić. Czy zapach może prowokować do nauki? British School wierzy, że tak i postanowiła uczynić z zapachu element swojej identyfikacji – już nie wizualnej, ale „zmysłowej”, tworząc element marketingu doznań (experiential marketing). Sięganie po uwagę człowieka poprzez bardziej pierwotne zmysły niż wzrok i słuch może sprawdzić się w przenikniętym mediami świecie. Podlegają słabszej…
W rozmowach na temat Web 2.0 wypada zauważyć, że to jakiś nieokreślony projekt, bańka mydlana albo nowa chwytliwa nazwa marketingowa. Nie należy sugerować, że wiadomo, o co w tym chodzi. A już broń Boże podać jakąś definicję (która nota bene nie istnieje, jak wszyscy wiedzą). W tym nawet tkwi trochę racji, bo gdy mamy definicję, szybko okazuje się, że w jej zakres wpada coś, czego nie chcielibyśmy, a wypada coś innego. Taka zbyt krótka kołderka,…
2006-11-06 Granice marketingu wciąż się poszerzają. Tradycyjne kanały reklamy, promocji i PR przez to nie tracą zbyt wiele, natomiast firmy zyskują nowe środki komunikacji z konsumentami. Mogą to być podcasty, limitowane artystyczne wersje opakowań, wariacje na temat tradycyjnego plakatu, czy nawet gazetka firmowa. Ta ostatnia stanowi przejaw coraz prężniej rozwijającego się zjawiska custom publishing.
Niedawno usłyszałem wykład – poważny w mniemaniu jego autora – na temat „zniesienia pracy”: społeczeństwo powinno dążyć do tego, żeby nikt nie musiał pracować. Chociaż pomysł na szczęście nie jest już rozwijany i częściej słyszy się o niedoborze pracy, tkwi w nim odprysk prawdy o człowieku.
Opowiadała mi znajoma, że jeszcze jako dziecko w latach 80-tych korespondowała z koleżankami z sąsiednich krajów socjalistycznych. Wtedy poczta nie miała takich priorytetów jak dziś, więc listy bez problemów krążyły między cierpliwymi dziewczynkami. Korespondencja urwała się na początku lat 90-tych.
Media pozostają nadal czwartą władzą, ale sami dziennikarze coraz mniej się liczą. Ich niezależność jest poddawana w wątpliwość, ich etos jest podważany. Debaty z ich udziałem przypominają „dyskusje” polityków. Nigdy też nie brylowali w rankingach zaufania społecznego. Nadal jednak wierzymy, że walczą o prawdę i o rzetelną informację. To paradoksalnie ułatwia pracę „inżynierom dusz”: specjalistom public relations czy marketerom. Pod warunkiem, że wszyscy znają swoje miejsca i działają zgodnie z własnym etosem.
Chyba powoli przemija era marketingu. Sądząc z ostatnich doniesień prasowych, pole dotychczas ogrodzone czterema P stało się częścią otwartego pastwiska PR. Nowa odmiana inżynierii społecznej ma niewątpliwie jedną przewagę. Nie wspomina o perswazji, przemilcza skryte działania, intryguje, ale i edukuje – nawet organizując spektakularne wydarzenia.